Sieja miedwiańska
Sieja to prawdziwa wizytówka Pomorza Zachodniego. Ta, która występuje w jeziorze Miedwie jest szczególnie istotna dla regionu. Ochrzczona nazwą sieja miedwieńska, od września 2013 roku figuruje na liście produktów tradycyjnych.
Sieja miedwieńska, zwana niekiedy miedwiańską, wywodzi się z rodziny łososiowatych, podrodziny głąbielowatych. Wymaga wód głębokich, chłodnych, czystych oraz dobrze natlenionych. Te warunki stwarza polodowcowe jezioro Miedwie.
W późniejszych źródłach pisanych, sieja z Miedwia pojawia się bardzo często. Wielokrotnie też podkreślało się jej wielką wartość – zarówno materialną, jak i odżywczą. „Według danych historycznych największe sieje z tego zbiornika miały 130 cm długości oraz 10 kg wagi. Wyróżniały się do tego stopnia, że duże osobniki zaraz po złowieniu wysyłano bezpośrednio na dwory królewskie Paryża czy Wiednia. Historyczne zapiski datowane na 1691 r. mówią, że roczny przychód z połowu siei w Miedwiu wynosił 222 talary” [Jezioro Miedwie i Nizina Pyrzycka. Red. naukowa prof. dr hab. Ryszard Krzysztof Borówka].
W latach siedemdziesiątych XX wieku, wody jeziora zostały mocno zanieczyszczone. Równocześnie bardzo mocno spadła liczebność siei. Jednak od lat dziewięćdziesiątych populacja gatunku zaczęła się odbudowywać.
W 2008 roku w Dzwonowie powstała wylęgarnia ryb, która przyczynia się do ochrony siei miedwiańskiej. Tutaj powstają także gotowe produkty spożywcze, jak np. sztandarowa złota sieja wędzona „Miedwianka”, która zdobywa uznanie smakoszy. Warto wspomnieć, że w 2010 roku podczas konkursu Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów produkt ten zdobył I miejsce w kategorii Produkty i przetwory pochodzenia zwierzęcego. A w następnym roku stał się laureatem „Perły 2011”.